Kortsluiting
Ik zie mijn collega- medewerkster gasten te woord staan bij de kassa. Op datzelfde moment gaat de telefoon, er komen gasten binnen die met hun ogen contact zoeken, op de achtergrond knipt iemand in zijn vingers, omdat hij na een intensieve fietstocht heel snel wat moet drinken.
Alles komt even tegelijk. De andere medewerkster is gasten aan het inchecken en dit is zo’n moment dat je denkt….. hoe kan het dat alles op 1 moment komt. Deze momenten zijn deze zomer heel vaak geweest.
Het hoogseizoen is ten einde, maar gasten hebben soms niet altijd door hoe ons team de ballen omhoog houdt. En natuurlijk draaien wij zelf mee op de werkvloer, ook wij ervaren soms die kortsluitingsmomenten. Dan ga je s’ morgens de dag opstarten en dan heb je van alles in het hoofd en aan het einde van de dag hebben we niet alles kunnen afvinken.
De mensen die bij Grenzeloos werken, doen altijd hun uiterste best om iedereen te woord te staan op de juiste manier. Maar soms……… komt er even kortsluiting in je hoofd. We kijken elkaar dan aan en alleen al door het woord kortsluiting te zeggen, weet de ander al genoeg.
Als we kortsluiting in je hoofd opzoeken in Google.
Dan is de volgende verwoording:
“Kortsluiting in je hoofd” verwijst naar een onverwachte, tijdelijke elektrische storing in de hersenen, die kan leiden tot symptomen als verwarring, vergeetachtigheid, of ongecontroleerde bewegingen”.
Ha ha, dat is niet wat wij dan hebben hoor. Bij ons is dat je dan even teveel vragen krijgt. En iedereen wil tegelijk geholpen worden. Dat zijn lastige situaties, want er wordt zo een review geplaatst op internet, als men iets te lang heeft moeten wachten. Deze gasten hebben dus niet door wat er op dat moment zich allemaal afspeelt. We worden daar soms verdrietig van, maar van de 100 gasten op een dag en 1 negatieve feedback moeten we er ook maar niet te lang bij stilstaan. Het blijft mensenwerk! En ik weet dat ieder zijn/haar stinkende best doet.
Ik dwaal even af naar zomer 2024, een jaar geleden.
We hebben in het voorjaar onze hele keuken geheel gestript, opnieuw ingedeeld, ingericht, nieuw apparatuur. Echter konden we niet alles op stroom krijgen, omdat het electriciteitshuisje overbelast zou worden. Er moest eerst een upgrade komen. Dus zo is een frituurpan en een steamer op gas gebleven.
Op die bewuste zomerdag was het druk en vooral warm. Maar Eduard en ik dachten, er kan niks gebeuren met b.v. kortsluiting, want alles is nieuw! Alle electra en meterkast spiksplinternieuw!
Die avond loopt het reserveringsaantal over de 100 en we beginnen na een zeer drukke dag vol goede moed aan het a la carte.
En dan boem! Alles vloog uit. De lampen, de koelingen, het fornuis, de steamers, de Vario, de lichten in het restaurant. Het is ineens heel erg stil en donker, ondanks de vele gasten in huis. En ja ook het apparatuur op gas, want de verzekering eist een beveiliging en die werkt op stroom. Je krijgt dan niks meer aan de praat.
Eduard kijkt mij aan en ik kijk hem aan. Het zal toch niet……. dat er toch iets niet goed is geïnstalleerd?
Op dat moment ga ik (Hellen) in een soort rusthouding in de auto zitten en zet de auto aan, want mijn mobiele telefoon is bijna leeg en die moet ik aan de praat houden. Want ik moet in de actiestand komen!
Eduard begint heel fanatiek te klappen, alsof hij iedereen gaat aanmoedigen. Gerard onze kok, zie ik in een soort stressbubbel schieten.
Onze oudste dochter Sanne, van het voorfront, roept : “ Ik ben het overzicht helemaal kwijt”. Want ja we kunnen niet meer in de kassa kijken, wat de gasten besteld hadden. Bonnen komen er niet meer uit en terplekke weet ze het niet meer.
Een andere keukenhulp zie ik op een leeg cola-krat zitten, achter de keuken en die gaat zijn moeder bellen.
Asmara en Naomi, de tweeling, 1 werkt in de keuken, de ander aan de voorkant, beginnen fanatiek soep in te scheppen en carpaccio ’s verkopen, want dat hadden we gereed en de soep is nu nog warm. Die dachten dus oplossinggericht!
De kortsluiting zorgt ervoor dat iedereen anders reageert. Ik analyseer en eigenlijk kan ik hier later wel om lachen. Iedereen heeft dus een andere actiehouding. Best wel interessant.
We krijgen te horen dat er een transformator huisje is ontploft in Beilen en dat de gehele regio van het stroom af is. Enexis doet erg haar best om alles weer zo snel mogelijk te verhelpen.
Het ligt dus niet aan ons! Dat geeft bij Eduard een soort rustgevoel, van tja hier kan ik ook niks aan doen.
Eduard gaat als een opperman de zaal in en terras op, hij legt iedereen uit, dat er iets is, waar we geen invloed op hebben, maar dat ze ermee bezig zijn. Hoelang het gaat duren, geen idee.
We horen dat in Vledder weer stroom is, maar bij ons nog steeds niet. Dus wij geven aan de gasten door, dat er alle begrip is voor vertrek naar andere restaurants. Maar iedereen blijft fanatiek zitten.
Om 21.30 uur vliegt dan eindelijk het stroom weer aan. Op soep en carpaccio en ijsjes zijn de meeste gasten toch richting hotelkamer of naar huis gegaan.
Wat een rare dag, wat kan kortsluiting je een machteloos gevoel geven.
